گلبانگ گز

توسط حق شناس | سه شنبه چهاردهم شهریور ۱۴۰۲ | 15:40 خِمیسِه (xemise): روی هم انباشته و سفت شدهخَند نامُون(xandnAmun) : خنداندن ، به خنده درآوردنخَندامُون (xandAmun) : خندیدن ، به خنده افتادنخِنِس و پِنِس (xenesopenes): در حال افلاس و بی چیزی محض بودنخِنگ (xeng) : کودن : در زبان فارسی کهن به معنی " اسب سفید " آمده استخِنگ نامُون (xengnAmun) : پوشاندن لباس زیاد به کسیخِنگالی (xengAli): کودنخِنیش (xenish): خارشخارامُون (xArAmun) : خارش کردنخنیش کَرت(xnish kart): خارش کردنخُو (xo): با ، حرف اضافه مثل " خواِم " به معنی " با هم خو والی (xovali) : خواب آلودخُفت و خو (xoftoxo) : خوابخُو (xu): اخلاق، منش ، بر وزن قو از نظر تلفظخُو(xo) : خوابخُو اِم جُور (xo emjur): با هم سازگارخُو پیچامُون(xopichAMun) : به خود پیچیدنخُو پیچنامُون (xopichnAmun): خودداری کردن ، تحمل کردن ، بروز ندادن چیزی یا دردیمنبع: کتاب دستورزبان گزی نوشته: آقای محمدعلی یزدانی گزی گلبانگ گز...

ملاقنبرشایدازاولین کسانی باشد که قرآن را به شعر ترجمه کرده است. مرحوم نام ترجمه خودرا شصت پاره نامیده است .دراینجا نمونه ای از آخر هر کتاب او که بادست خودش تهیه و جلد شده بود،به همراه یک صفحه از ترجمه شعری او را آورده ایم .گشت توفیقم خداوند مجید دارم امیدآن که باشم روسفید پس نوشتم معنی قرآن به شعر باکلام الله ،خودتفسیرشعر این یکی پنجاه ونه نصف دگر وقف نمودم به راه دادگر تابرند آن را مجالس مومنینکرده تولیتش به اولادگرام نسل اندرنسل تاصبح قیام کس خداناخواسته از نسل شان کس نباشدآن زمان از بعدشان باامام مسجدجامع بود باشدازاوهرکه بعداو بود **** سوره شعرا: آیات (125-119 )پس رهانیدیم اورا با کسان بوده درکشتی شده پرآن زمان پس نموده غرق ازآن ماندگان آن کسان بودندازمنکران پس هماناهست دراین آیتینیستندبرمومنان جز رحمتی بیشترشان مومنان اندیاخیر آیت مارا گذارندی به سر پس هماناکردگارتوهمان هست عزتمندباشدمهربان کرده پس تکذیب قوم عادیانآن کسان راحق قرستادستشان پس به هنگامی که گفتاهودشان ازچه ره تادیدپرهیزاین زمان پس بریدفرمان شویدپرهیزکار تابمانیددر زمانه کامکار من بوم بهرشماها یک امین که فرستاده خداوندمبینپس بترسیدازخدا فرمان برید ازخداترسیدمرافرمان برید گلبانگ گز...

بسمه تعالی همانطور که می دانید ومی دانیم ،درگذشته هایی نه چندان دور ،وقتی کسی یا کسانی می خواستند به زیارت مشهدمقدس یاعتبات عالیات و یا سفرحج بروند ،قبل از حرکت آنها ،مردم جمع می شدند وکسی که به چاوش می گفتند،باخواندن اشعاری مذهبی ،به مشایعت وبدرقه مسافریامسافران فراهم می رفتند واین خودنشان دهنده این بودکه مردمسافریامسافران ،باهمه خداحافظی نموده ودعای آنها ،توشه سفرشان می شد وهم این که، مردم می دانستندکه اگر فلان شخص یااشخاص، چندروزی درشهریا روستا خبری ازاویا آنها نیست، به مسافرت رفته یارفته اند.هم چنین موقع برگشتن آن مسافر یا مسافران ،دوباره مردم محل جمع شده وباچاوشی خوانی ،به استقبال آن مسافریامسافران رفته واو یا آنها را تادرب خانه مشایعت می کردند.این نکته قابل یادآوری می باشد که درشهرگز ما،فامیل چاوشی داریم ،که نشان دهنده آن است که این کار (چاوشی خوانی)درشهرگزبرخوارازقدمتی طولانی برخورداراست. متاسفانه دردنیای امروز، این رسم فراموش شده ،وحتی برادریاخواهرهم ،که می خواهد به مسافرت برود ،بدون هیچ اطلاعی می رود وبعداز چندروز ،مامتوجه می شویم، که مثلا برادریاخواهرمان به مسافرت رفته است بگذریم .اشعاری که معمولا چاوش ها می خواندند ،زیادبود .متاسفانه سراینده این اشعار هم معلوم نیست که چه کسی یاچه کسانی بوده اند.درهرحال، اینجانب دروسایل شخصی مرحوم پدرکه به جای مانده ،به کتاب چاوش نامه برخوردم ،که احتمالا چاپ دهه چهل شمسی باشد،باتوجه به قیمتی که پشت جلدآن نوشته شده است .( ارزش: 3ریال) .(جایگاه فروش : شرکت نسبی کانون کتاب.تهران .ناصرخسرو).حیفم آمدکه ازآن بی خبرباشید.آن را نوشته وبارگذاری نمودم.ثواب این کار ،باشدبرای بانی این کاروسراینده اشعارچاوش نامه .چاوش نامه(حضرت امام رضاعلیه السل گلبانگ گز...